Szczur wędrowny | ŚWIAT FLORY I FAUNY

matka z miotem

Najbardziej rozprzestrzenionym gatunkiem szczura jest szczur wędrowny (Rattus norvegicus). Wywodzi się z Południowo-Wschodniej Azji a ze względu na swój charakter rozprzestrzenił się na całym świecie. Nie jest zbyt widoczny, prowadzi nocny tryb życia (najbardziej aktywny), ale w wielu miastach populacja tych gryzoni może przewyższać populację ludzi w nich żyjących. Zamieszkuje piwnice, hale, składy magazynowe, dobrze pływa i żadne bariery architektoniczne te zbudowane przez człowieka i przez przyrodę nie są dla niego nie do przejścia.

Ciało szczura wędrownego osiąga do 28 cm nie licząc ogona, ogon może mierzyć nawet ok. 25 cm. Szczur wędrowny jest wszystkożerny, włączając w jego pokarm pokarm zwierzęcy. Przyjmuje barwy brunatnoszare, z żółtym odcieniem.

Rozmnażanie szczura jest bardzo szybkie. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 5 tygodni, samica w jednym miocie może mieć do 17 małych gryzoni, które szybko uzyskują dojrzałość i samodzielność. Ciąża szczurzycy trwa od 21-23 dni.

Szczur przeważnie jest zwierzęciem mało agresywnym. Unika człowieka, jednak przy bezpośrednim spotkaniu może zaatakować skacząc i gryząc na wysokości twarzy. Należy uważać na rosnącą populację szczura, gdyż jest roznosicielem wielu poważnych chorób takich jak wścieklizna czy dżuma (tu większą rolę odgrywa szczur śniady).

Szczury są najczęstszym gatunkiem używanym do badań laboratoryjnych. W wolnym środowisku nadmierne rozprzestrzenienie się szczurów jest tępione przez ludzi za pomocą tzw. deratyzacji.